حالت التزامی به افعالی اشاره دارد که برای توصیف کنش‌ها، رویدادها و موقعیت‌های فرضی یا غیرواقعی بکار برده میشوند. این حالت در تقابل با حالت اخباری است که برای توصیف کنش‌های و رویدادهای حقیقی و واقعی بکار برده میشود. معمولا از حالت التزامی برای بیان خواسته‌ها و آرزوها استفاده میشود. مضاف بر این، برای بیان فرمان‌ها، پیشنهادات، درخواست‌ها یا بایدها و همچنین نتایج فرضی که وابسته به محقق شدن شرایطی خاص هستند از حالت التزامی فعل استفاده می‌کنیم.
از نظر گرامر زبان ایتالیایی افعالی که به صورت التزامی در زبان ایتالیایی il Congiuntivo به کار برده می شوند یعنی برای بیان شک و عدم قطعیت ، آرزو ، فکر کردن و بیان نظر و همچنین برای بیان یک کلیت و یا موضوع عام استفاده می شود ، دارای ویژگی های زیر هستند . حالت التزامی در زبان ایتالیایی :
- در حالت التزامی، گوینده خود را ملزم به انجام کاری میداند و یا دیگران را ملزم به انجام کاری میکند.
- در حالت التزامی ، گوینده نظر خود را بیان می کند بطوری که قطعیت ندارد و یا آرزو میکند .
- در حالت التزامی ، گوینده جمله ای برای عموم با مضمون عام بیان میکند .
- در حالت التزامی زمان گذشته در زبان ایتالیایی نیاز به فعل های کمکی داریم .
در حالت صرف مضارع فعل بصورت congiuntivo باید ابتدا عبارت های زیر استفاده شود :
Il Congiuntivo Presente
همانطور که از اسم آن مشخص است این افعال جهت التزام ، گمان و تردید و … می آیند . برای مثال می توان جملات زیر را در نظر گرفت:
- Penso che , credo che , فکر میکنم
- Mi sembra , non sono sicura به نظرم می رسد ، مطمئن نیستم
- Spero che امید وارم که
- E’ importante che , E’ necessario che , E’ fondamentale che بیان لزوم و اهمیت
سپس فعل به صورت congiuntivo می آید . دقت کنید که حتما باید تمام این ترکیب استفاده شو تا فعل حالت التزامی بگیرد . در جدول زیر صرف افعال بودن essere و داشتن avere که به صورت بی قاعده هستند در زمان حال presente صرف شده اند .
مثال:
- Penso che sia abbastanza grande. فکر میکنم که به اندازه کافی بزرگ باشه.
- Penso che tu abbia ragione. فکر میکنم که تو حق داشته باشی
برای افعال باقاعده در حالت التزامی مضارع پسوند افعال سه گانه به صورت زیر تغییر میکند:
جدول بالا را باید به خاطر بسپاریم . با توجه به افعال بالا و قسمت های قرمز شده داریم :
افعالی که به ARE ختم میشوند :
این افعال به صورت متفاوت صرف می شوند . باید صرف کردن این افعال را به صورت تجربی فهمید و با تکرار به خاطر سپرد .
افعالی که به ERE و IRE ختم می شوند .
این افعال در حالت مفرد مشابه صرف مضارع سوم شخص مفرد می باشند ولی در حالت جمع باید به خاطر سپرده شوند .
همانطور که مشاهده می کنید در حالت التزامی در حالت مصدر ARE,ERE,IRE حذف شده و با توجه به شخص فاعل یا جمله از صرف فعل استفاده می شود .
به مثال های زیر توجه کنید :
- Credo che Carla abiti qui. اعتقاد دارم که “کارلا” اینجا زندگی میکنه.
- Mi sembra che Marco venga subito. به نظرم میاد ، که “مارکو” زود بیاد.
- Penso che tu abbia ragione. فکر کنم که تو حق داشته باشی.
il Congiuntivo Passato
همانطور که قبلا گفتیم در زمان passato prossimo یا همان گذشته ، افعال کمکی قبل از فعل اصلی می آیند و از نظر شخص از فعل اصلی تبعیت می کنند . افعال کمکی همان فعل های AVERE , ESSERE هستند . اگر به یاد داشته باشیم در زمان گذشته ساده در زبان ایتالیای فعل اصلی نیز از تعداد و شخص فاعل تبعیت می کرد .
شبیه به زمان گذشته ساده ، برای زمان فعل ماضی التزامی Il Congiuntivo Passato نیز باید از افعال کمکی استفاده کنیم . بدین صورت که ابتدا فعل کمکی Essere و یا Avere را با توجه به نیاز فعل اصلی در زمان مضارع التزامی il congiuntivo Presente استفاده می کنیم و بعد از آن فعل اصلی جمله را به صورت Participio Passato یا همان قسمت سوم فعل استفاده می کنیم .
- Credo che ormai i pacchi siano arrivati.
فکر میکنم که تا الان بسته ها رسیده اند .
- Pensate che qui, ieri sia piovuto?
فکر میکنم که اینجا ، دیروز بارون اومده باشه .
il congiuntivo imperfetto
از این حالت برای بیان نظر و یا عدم قطعیت برای اتفاقی که در گذشته افتاده است استفاده می شود .
ساختار این فعل به صورت :
شما می توانید با ثبت نام در سایت آموزش زبان توآموز به یادگیری زبان ایتالیایی به صورت غیر حضوری و اینترنتی بپردازید .
il congiuntivo trapassato
همانند سایر کاربرد های congiuntivo این حالت از فعل هم برای بیان امید و آرزویی ولیدر حالتی که در گذشته خواسته شده ولی انجام نشده است استفاده میشود .
این congiuntivo trapassato از ترکیب حالت congiuntivo imperfetto برای افعال کمکی یا ausliare Essere / Avere با توجه به شخص و تعداد فاعل به اضافه قسمت سوم فعل یا همان participio passato فعل اصلی جمله .
ESSERE / AVERE ( congiuntivo imperfetto ) + Participio Passato ( verbo principale )
- pensavo che l’avessi gia detto فکر میکردم که قبلا گفته بودی(ولی نگفته بودی)
همانطور که میبینید بعد از pensavo che که خود حالت l’imperfetto برای فعل pensare به معنی “فکر کردن” است فعل به صورت congiuntivo trapassato آمده است . همچنین میتوان از قید gia به معنی قبلا برای مشخص کردن زمان گذشته استفاده کرد .
- Credevo che fosse gia partita فکر میکردم که قبلا رفته بوده باشه ( ولی نرفته بوده)
اگر از فعل کمکی essere استفاده شود ، دقت کنید که participio passato باید از تعداد و جنسیت اسم تبعیت کند .
در نهایت به صرف افعال زیر دقت کنید :
برای افعال با قاعده ای که حالت infinito یا مصدر آنها به ARE ختم میشوند :
برای افعال با قاعده ای که حالت infinito یا مصدر آنها به ERE ختم میشوند :
برای افعال با قاعده ای که حالت infinito یا مصدر آنها به IRE ختم میشوند :
برای افعال بی قاعده هم که میدانیم کلا از قانون صرف تبعیت نمیکنند ، بنابراین باید نحوه صرف آنها را حفظ کرد. دو عدد از مهمترین افعال بدون قاعده صرف ESSERE و AVERE هستند :
لطفا نظرات و پیشنهادات خود را با ما در میان بگذارید .